Ο ειδικός μίλησε για σύγχρονες προσεγγίσεις στη θεραπεία ασθενών με οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης
Ο πόνος στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης είναι ένα αρκετά κοινό φαινόμενο, το οποίο οι άνθρωποι μακριά από την ιατρική συχνά αποκαλούν "χονδρόζη". Πιστεύεται ότι σχεδόν «όλοι» έχουν αυτή την ασθένεια σε μια ορισμένη ηλικία, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει απλώς να «κάνετε υπομονή».
Ο Alexey Peleganchuk, επικεφαλής του τμήματος νευροορθοπαιδικής, ορθοπεδικός τραυματολόγος, νευροχειρουργός, Ph. D. , μίλησε για το ποιες τεχνολογίες είναι διαθέσιμες στους γιατρούς σήμερα για να βοηθήσουν τέτοιους ασθενείς.
Ποια ασθένεια αποκαλούν συνήθως οι ασθενείς «αυχενική χόνδρωση»; Ποια είναι η σωστή διάγνωση;
– Στην πραγματικότητα, η «αυχενική χόνδρωση» είναι αργκό· η ασθένεια ονομάζεται σωστά «οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης». Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται από τους γιατρούς του μετασοβιετικού χώρου και αντιστοιχεί στο ισχύον ICD (Διεθνής Ταξινόμηση Νοσημάτων), σύμφωνα με το οποίο εργαζόμαστε. Ωστόσο, στις περισσότερες χώρες δεν υπάρχει τέτοια ασθένεια· την αποκαλούν «εκφυλιστική-δυστροφική νόσο». Όταν κάνουμε μια διάγνωση, υποδεικνύουμε «οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης» και στη συνέχεια αποκρυπτογραφούμε ποια τμήματα της σπονδυλικής κίνησης επηρεάζονται.
Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι συνδέουν αυτή την ασθένεια με πόνο στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Είναι αυτό το κύριο και/ή το μοναδικό σύμπτωμα;
– Ο πιο συνηθισμένος λόγος για τέτοιους ασθενείς που επισκέπτονται έναν νευρολόγο είναι ο πόνος. Μπορούμε να πούμε ότι η κύρια κλινική εκδήλωση της εκφυλιστικής παθολογίας - οστεοχονδρωσίας της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, σε αυτή την περίπτωση, είναι ο πόνος. Επιπλέον, ακόμη πιο επικίνδυνες εκδηλώσεις κοινών εκφυλιστικών παθολογιών είναι η αδυναμία των άνω άκρων (ίσως στα κάτω άκρα) και η μειωμένη ευαισθησία - μούδιασμα.
Μπορούν να εμφανιστούν πονοκέφαλοι και εμβοές με οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης;
– Αυτά είναι αχαρακτήριστα παράπονα για αυχενική οστεοχόνδρωση, αλλά μερικές φορές συμβαίνει. Εάν έρθει ένας τέτοιος ασθενής, τότε, πρώτα απ 'όλα, αυτός είναι ένας λόγος να συνταγογραφηθεί μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου για να αποκλειστούν τυχόν οργανικές αλλαγές. Εάν ο ασθενής το έχει κάνει αυτό, δεν υπόκειται σε συντηρητική θεραπεία και υπάρχει ένα υπόστρωμα με τη μορφή προεξοχών δίσκου, το οποίο είναι εξαιρετικά σπάνιο, αλλά μπορεί να προκαλέσει αυτά τα φαινόμενα αντανακλαστικά, τότε υπάρχει μια επιλογή να βοηθήσετε αυτόν τον ασθενή, αλλά η αποτελεσματικότητα θα είναι σημαντικά χαμηλότερη από την κλασική θεραπεία του πόνου στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης.
Ποιες είναι οι αιτίες του πόνου και ποιες επιλογές υπάρχουν σήμερα για τη θεραπεία τέτοιων ασθενών;
– Διακρίνονται τρεις ομάδες ασθενών. Η πρώτη ομάδα είναι σύνδρομα αντανακλαστικού πόνου, η δεύτερη είναι τα ριζικά σύνδρομα, η μυελοπάθεια - βλάβες του ίδιου του νωτιαίου μυελού, όπως σε σοβαρή στένωση και η τρίτη είναι εξαιρετικά σπάνιοι ασθενείς, αλλά οι πιο περίπλοκοι, αυτοί που υποφέρουν περισσότερο είναι ασθενείς με νευροπόθεια.
Το σύνδρομο αντανακλαστικού πόνου μπορεί να εξαπλωθεί τοπικά στην περιοχή του τραχήλου της μήτρας και μπορεί να ακτινοβολεί στην ωμική ζώνη και στα άνω άκρα. Όμως η ιδιαιτερότητα αυτού του συνδρόμου πόνου είναι ότι ο νευρικός ιστός - δηλαδή ο νωτιαίος μυελός και οι ρίζες του - είναι χωρίς συμπίεση (χωρίς συμπίεση).
Αντίστοιχα, σε αυτή την περίπτωση, εάν εξετάζουμε την επιλογή χειρουργικής θεραπείας, τότε πρόκειται για μεθόδους εξωτερικών ασθενών - για παράδειγμα, αποκλεισμούς. Οι πιο επεμβατικές επεμβάσεις περιλαμβάνουν απονεύρωση με ραδιοσυχνότητες και κρύο πλάσμα μεσοσπονδύλιου δίσκου - μια διαδικασία παρακέντησης υλικού που εκτελείται χωρίς τομές.
Στόχος είναι η εξάλειψη του συνδρόμου του πόνου ή η σημαντική μείωση της έντασής του, και η απαλλαγή του ασθενούς από την ανάγκη για αναλγητικά.
Η δεύτερη ομάδα ασθενών είναι ασθενείς με κήλες. Οι κήλες στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να προκαλέσουν συμπίεση των ριζών και, εάν οι συντηρητικές μέθοδοι θεραπείας είναι αναποτελεσματικές, καταφεύγει σε χειρουργική επέμβαση. Σκοπός της επέμβασης είναι να γίνει αποσυμπίεση, δηλ. αφαιρέστε την κήλη, αντίστοιχα, η ρίζα του νωτιαίου μυελού θα είναι ελεύθερη και το σύνδρομο του πόνου θα υποχωρήσει.
Με μεγάλες κήλες, υπάρχουν επίσης διαταραχές αγωγιμότητας: εκτός από τη συμπίεση της ρίζας του νωτιαίου μυελού, ο ίδιος ο νωτιαίος μυελός μπορεί να συμπιεστεί (συμπιεστεί). Τότε το άτομο εμφανίζει πιο σοβαρές κλινικές εκδηλώσεις με τη μορφή τετραπάρεσης, δηλαδή αδυναμία τόσο στα άνω όσο και στα κάτω άκρα. Σε αυτή την περίπτωση, είναι απαραίτητο να γίνει αποσυμπίεση - να δημιουργηθούν αποθεματικοί χώροι για τον νωτιαίο μυελό ώστε να μπορέσει να αναρρώσει για δεύτερη φορά. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η επέμβαση δεν αποκαθιστά τον νωτιαίο μυελό και το νεύρο, αλλά δημιουργεί συνθήκες, δηλαδή δεσμεύει χώρους.
Εκτός από τις κήλες, υπάρχουν και κυκλικές στενώσεις. Αναπτύσσονται λόγω πολύπλοκων προβλημάτων που προκύπτουν στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, γεγονός που οδηγεί σε κυκλική στένωση του καναλιού.
Πρόκειται για σοβαρούς ασθενείς που μερικές φορές παραμένουν άρρωστοι για χρόνια και, δυστυχώς, τις περισσότερες φορές εισάγονται με σοβαρά νευρολογικά ελλείμματα και συχνά χρειάζονται χειρουργική επέμβαση δύο σταδίων.
Και μια άλλη ομάδα ασθενών είναι άτομα με σύνδρομο νευροπαθητικού πόνου. Σε αυτή την περίπτωση, οι ασθενείς, ελλείψει στένωσης, έχουν νευροπάθεια (πονάει το ίδιο το νεύρο). Στη συνέχεια παρέχεται βοήθεια χρησιμοποιώντας νευροτροποποίηση (νευροδιέγερση). Περιλαμβάνει την εγκατάσταση ειδικών επισκληρίδιου ηλεκτροδίων στις οπίσθιες δομές του νωτιαίου μυελού. Αυτή είναι μια ειδική συσκευή - θα έλεγε κανείς, όπως η φυσικοθεραπεία, την οποία έχετε πάντα μαζί σας: μπορείτε να την ενεργοποιήσετε και να αυξήσετε την ισχύ για να μειώσετε τον πόνο. Και αυτό βοηθάει καλά ακόμα και σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις.
Όλες αυτές οι τεχνολογίες είναι διαθέσιμες στους ασθενείς· υπάρχουν διαφορετικές πηγές χρηματοδότησης, συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής ιατρικής ασφάλισης και των ποσοστώσεων για ιατρική περίθαλψη υψηλής τεχνολογίας.
Μπορεί η οστεοχονδρωσία να θεραπευτεί;
– Η ίδια η ασθένεια, η οστεοχόνδρωση, δεν θεραπεύεται. Τί μπορεί να γίνει? Ας πούμε ασθενής υπό όρους: οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, με κυρίαρχη βλάβη στο επίπεδο του σπονδύλου C6 – C7, εκφυλιστική στένωση σε αυτό το επίπεδο και με συμπίεση των ριζών του νωτιαίου μυελού C7 στα δεξιά.
Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, είναι δυνατό να αφαιρεθεί η στένωση, να αφαιρεθεί μια κήλη ή να αποσυμπιεστεί η ρίζα του νωτιαίου μυελού εάν ο ίδιος ο νωτιαίος μυελός συμπιεστεί. Όμως οι τέσσερις πρώτες λέξεις της διάγνωσης (οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης) θα μείνουν εφ’ όρου ζωής, γιατί είναι ανίατη. Οι χειρουργοί επηρεάζουν το υπόστρωμα αυτής της κλινικής και το υπόστρωμα της κλινικής είναι, ας πούμε, μια κήλη που έχει οδηγήσει σε στένωση.
Πώς καθορίζεται η τακτική θεραπείας;
– Υπάρχει μια τέτοια έννοια – κλινικομορφολογική αντιστοιχία. Ο γιατρός πρέπει να κοιτάξει τον ασθενή από όλες τις πλευρές - να πραγματοποιήσει ορθοπεδική εξέταση, νευρολογική εξέταση, να συλλέξει αναμνήσεις, παράπονα - και να συσχετίσει αυτά τα δεδομένα με μελέτες.
Οι προληπτικές μελέτες για την οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης είναι μαγνητική τομογραφία, εκτός εάν αυτή η μελέτη αντενδείκνυται στον ασθενή για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Εάν είναι απαραίτητο, συνταγογραφείται και MSCT για τον προσδιορισμό της τακτικής της επέμβασης.
Ωστόσο, δεν απαιτείται χειρουργική επέμβαση για κάθε κήλη που περιγράφεται σε μαγνητική τομογραφία. Η ίδια η κήλη δεν είναι λόγος για χειρουργική επέμβαση. Ο ειδικός πρέπει να καθορίσει πόσο προκαλεί συμπίεση κλπ και να αποφασίσει για τη σκοπιμότητα της επέμβασης.
Σε ποια ηλικία εμφανίζονται πιο συχνά τέτοια προβλήματα;
– Ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών μας είναι άνω των σαράντα ετών, αλλά συμβαίνει και οι νέοι να χρειάζονται χειρουργική επέμβαση, εάν ο εκφυλιστικός καταρράκτης τους ξεκίνησε νωρίς, που οδήγησε στο σχηματισμό υποστρώματος με τη μορφή κήλης. Σε αυτή την περίπτωση, το πρώτο βήμα είναι η συντηρητική θεραπεία και αν δεν υπάρχει αποτέλεσμα, τότε η μόνη επιλογή είναι η χειρουργική επέμβαση.
Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
– Δεν ζούμε στην Ινδία και οι συμπατριώτες μας δεν φορούν τίποτα στο κεφάλι τους. Επομένως, δεν είναι απαραίτητο να πούμε ότι η εργασία ή οι συνήθειες οδηγούν σε πρόωρη φθορά και σχηματισμό αυτών των σχηματισμών.
Ο κύριος παράγοντας κινδύνου είναι ο γενετικός. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τον τράχηλο, αλλά και για τις θωρακικές και οσφυϊκές περιοχές - αυτή είναι η αδυναμία των ιστών του ινώδους δακτυλίου. Και άλλοι παράγοντες κινδύνου - με τη μορφή υπερβολικού σωματικού βάρους, ακραίας εργασίας - αντανακλώνται περισσότερο στην οσφυϊκή περιοχή.
Είναι δυνατόν να το αποτρέψουμε με κάποιο τρόπο;
– Πρόληψη είναι καταρχήν η άσκηση, ώστε να υπάρχει τόνος στους μύες, να λειτουργούν σωστά οι μύες και να μην υπάρχουν σπασμοί. Το γεγονός είναι ότι όταν αναπτύσσεται μια εκφυλιστική διαδικασία και μπορεί να αναπτυχθεί τόσο στους δίσκους όσο και στις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης, αυτό οδηγεί σε μυϊκό σπασμό και το άτομο βιώνει πόνο. Επομένως, το μασάζ, ο βελονισμός κ. λπ. είναι καλό για το σύνδρομο αντανακλαστικού πόνου.
Τι καθορίζει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας;
– Είναι σημαντικό να απευθυνθείτε έγκαιρα σε νευρολόγο εάν υπάρχει πρόβλημα: πόνος στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης που εξαπλώνεται στα άνω άκρα, μούδιασμα και αδυναμία στα χέρια, μειωμένη δύναμη. Πολύ σοβαρές παθολογίες είναι η κυκλική στένωση, όταν προστίθεται και αδυναμία στα κάτω άκρα, όταν έχει ήδη προσβληθεί ο νωτιαίος μυελός.
Συμβαίνει οι άνθρωποι να αντέχουν για χρόνια και να πιστεύουν ότι είναι απλώς «σχετικό με την ηλικία». Αλλά κάθε χρόνο χειροτερεύουν και ως αποτέλεσμα η ασθένεια οδηγεί στο γεγονός ότι έχουν περιορισμούς στην κίνηση - μπορούν να περπατήσουν μόνο λίγα μέτρα.
Ο ειδικός θα εκτιμήσει τον βαθμό κινδύνου και, εάν είναι απαραίτητο, θα παραπέμψει για πρόσθετες μεθόδους έρευνας και, εάν ενδείκνυται, σε έναν σπονδυλολόγο που ασχολείται με τη χειρουργική θεραπεία της παθολογίας της σπονδυλικής στήλης. Σκοπός της διαβούλευσης είναι να προσδιοριστεί η ανάγκη για χειρουργική επέμβαση. Εάν δεν υπάρχει ανάγκη χειρουργικής επέμβασης, τότε ο νευρολόγος ασχολείται ήδη με συντηρητική θεραπεία. Εάν απαιτείται χειρουργική θεραπεία, πραγματοποιείται επέμβαση, μετά την οποία ο ασθενής αποστέλλεται για αποκατάσταση σε νευρολόγο.
Στόχος της συντηρητικής θεραπείας είναι η επίτευξη πολύ μεγάλων περιόδων ύφεσης και η ελαχιστοποίηση της συχνότητας των παροξύνσεων, τόσο σε διάρκεια όσο και σε συχνότητα. Αυτό ισχύει και για τις μεθόδους θεραπείας με παρακέντηση. Αλλά εάν υπάρχουν ήδη μεγάλες αλλαγές με τη μορφή κήλης και συμπίεσης των ριζών του νωτιαίου μυελού, τότε η συντηρητική θεραπεία μπορεί να μην έχει αποτέλεσμα.
Ταυτόχρονα, η επέμβαση πρέπει να είναι έγκαιρη. Σκοπός της επέμβασης είναι η διάσωση του νευρικού ιστού, είτε πρόκειται για τον νωτιαίο μυελό είτε για τις ρίζες του. Εάν ένα άτομο είναι άρρωστο για χρόνια, αυτό οδηγεί σε μυελοπάθεια - μια αλλαγή στον ίδιο τον νωτιαίο μυελό, η οποία στη συνέχεια, ακόμη και με μια εξαιρετική επέμβαση, μπορεί να μην αναρρώσει ή ριζοπάθεια - βλάβη στη ρίζα του νωτιαίου μυελού.
Εάν η επέμβαση γίνει έγκαιρα, σύμφωνα με τα πρότυπα, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αποκατάστασης τόσο της ρίζας του νωτιαίου μυελού όσο και του ίδιου του νωτιαίου μυελού και το άτομο μετά την αποκατάσταση θα αισθάνεται πρακτικά υγιές.
Με προχωρημένη παθολογία, η αποτελεσματικότητα της χειρουργικής επέμβασης μειώνεται. Σε περίπτωση επίμονων νευρολογικών διαταραχών, η επέμβαση μπορεί να μην οδηγήσει σε αξιοσημείωτη πρόοδο, επειδή ο ίδιος ο νωτιαίος μυελός ή η ρίζα έχουν ήδη πεθάνει από τη στιγμή της επέμβασης.
Κάθε ασθενής με μια ή την άλλη παραλλαγή της παθολογίας χρειάζεται προσωπική διαβούλευση με έναν ειδικό. Ταυτόχρονα, η πλειοψηφία των ασθενών με αυχενική οστεοχονδρωσία μπορεί να βοηθηθεί χωρίς χειρουργική επέμβαση, χρησιμοποιώντας πολύπλοκες συντηρητικές μεθόδους θεραπείας.